Hvernig á að auka tekjurnar?

Hrunið sem varð vegna ógætilegrar stjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks leiddi til vinstri stjórnar sem VARÐ að finna hverja smugu til að auka tekjur ríkissjóðs. Nú eru fulltrúar þessara sömu hrunflokka byrjaðir að breyta sem mest skattareglum til þess að draga úr tekjum ríkissjóðs. Hvað þýðir þetta í raun?

Mun lengur tekur að ná jafnvægi milli tekna og útgjalda. Ríkissjóður verður með öðrum orðum rekinn með ósættanlegum halla lengur en nauðsynlegt er. Nú þarf að að halda aðhaldsstefnu vinstri stjóranrinnar áfram í þeim tilgangi að ná sem fyrst hallalausum fjarlögum.

Þó svo að skattlagning gististaða hafi verið talin hófleg, þá eru meiri líkur en minni að í rekstraráætlunum og verðlagningu hafi verið gert ráð fyrir 14% virðisauka fremur en þeim 7% sem nú hefur verið.

Þessi ríkisstjórn gengur fyrir „popularisma“. Hún vill afla sér vinsælda með yfirboðum og óraunhæfum loforðum. Í stað þess að lofa upp í ermarnar á sér með því að gefa fyrirheit um niðurfellingu eða stórfelldar skuldaniðurfærslu hefði verið hyggilegra og raunhæfra að gefa fyrirheit um að aðstoða þá sem eru í vandræðum að geta staðið í skilum, t.d. með lengingu lána og þar með hagkvæmari greiðsluhæfni.

Skuldir geta menn ekki hlaupið af sér jafnvel þó þeir kjósi Framsóknarflokkinn!

Fallið frá 14% gistináttaskatti

Karlrembustjórnin

Mikla athygli vakti þegar ákveðið var af þeim Sigmundi og Bjarna að enginn sérstakur ráðherra væri yfir umhverfismálum. Þessi mál hafa alltaf verið lítils metin hjá hægri mönnum. Samt setja þeir setningu inn í stjórnarsamninginn að framkvæmd umhverfismála verði til fyrirmyndar!

Það er ekki aðeins náttúra landsins sem verður nú fyrir vaxandi ágengi ráðandi stjórnmálamanna heldur er jafnréttarhugmyndinni einni fleygt fyrir borð.

Í stað þess að taka upp þráðinn með endurreisnina, nýja stjórnarskrá, aðildaviðræður og sitthvað fleira, er tekin ákvörðun að gera ekkert það sem þjóðin hefur áhuga á.

Karlrembuhugsunin virðist vera allsráðandi!

Er íslenskur Berlúskóni kominn til valda á Íslandi?

Hvernig fer saman Sigmundur og Berlúskóní?

 

 

 

Kynjaskipting vekur hörð viðbrögð

Umdeild sjónarmið

Þegar Ólafur Ragnar beitti 26. gr. stjórnarskrárinnar fyrst, þá rökstuddi hann það með því að forsetaembættið væri eins og „öryggisventill“.

Því miður tjáði hann sig ekkert um ákvörðun Davíðs og Dóra um stríðsstuðningsyfirlýsingu þeirra félaga fyrir áratug. Við vorum flæktir inn í flókið ferli sem ekki er auðvelt að rata leið út úr.

Nú tjáir forsetinn sig um gömlu stjórnarskrána frá 1944 og hafi reynst vel. Af hverju víkur hann engu einasta orði um þær hugmyndir sem stjórnarskrárfrumvarpið frá síðasta þingi byggðist á og fékkst ekki afgreidd? Er gamla stjórnarskráin frá 1944 og er að stofni til sú sama og sú fyrsta frá 1874, betri en nýjustu hugmyndir um stjórnarskrá?

Og forsetinn tjáir sig um Evrópusambandið ásamt fleirum ráðamönnum. Og það á að afgreiða það mál með því að gefa sér þá forsendu að flestir séu á móti! Ekki hefur þjóðin verið spurð hvort hún vilji í Evrópusambandið. Það hafa fremur fáir tjáð sig um þetta með vandaðri umfjöllun og að taka öll þau flóknu mál sem því fylgja.

Það er því fyrir neðan allar hellur að þeir tali fyrir alla þjóðina meðan hún hefur ekki verið spurð í frjálsum kosningum. Vel gæti eg trúað að meirihluti þjóðarinnar vilji inngöngu en með þeim skilyrðum sem hagsmunir okkar krefjast hvað atvinnuhætti og annað sem máli skiptir.

Evrópusambandið er og verður um nánustu framtíð en kannski í breyttri mynd. Suðurlöndin hafa hagað sér illa innan Evrópusambandsins, nýtt sér frelsið en ekki sinnt skyldum sínum eins og vera ætti. Þannig hefur ríkisfjármálunum verið illa stjórnað og lítill sem enginn agi.

Það er kannski þessi ástæða sem andstæðingar Evrópusambandsins vilja ekki inngöngu því þá geta þeir hagað sér eins og ríkisstjórnir Suðurlanda.

Þá virðist það gleymast furðu mörgum að við erum með aðra löppina í Evrópusambandinu gegnum EES. Ekki hefur verið rætt um að draga okkur út úr því.  Þá er líklegt að þeir sem vilja halda okkur utan Evrópusambandsins geri sér ekki grein fyrir því að við stöndum algjörlega varnarlausir gagnvart ásælni kínverskra hagsmuna sem bíða átekta að gleypa sem mest. Þeir eiga núna Járnblendið á Grundartanga og spurning hvenær þeir yfirtaka Alkóa forréttinguna fyrir austan, Norðurál og Ríó Tintó. Fyrirtæki ganga kaupum og sölum ef vel er boðið.

 

„Forsetanum er frjálst að tjá sig“

Dæmigerð íslensk bjartsýni?

Whisky er gæðavara sem hefur verið þróuð í aldir. Að framleiða whisky og selja á tunnum getur varla verið nema fúsk í augum þeirra sem telja sig þekkja góða drykki. Whisky eða Whiskey er framleitt með mikillri natni og þolinmæði sem tekur jafnvel áratugi. Best er whiskíið þegar það hefur verið lagerað í áratug eða jafnvel lengur.

Að ætla sér að framleiða gæðavöru og fara jafnvel í samkeppni við þekkta framleiðendur er ansi bratt. Spyrja má hvort framleiðendur þessir séu eitthvað andlega skyldir forsætisráðherranum þeim sem nú situr. Hann er talinn vera einhver brattasti stjórnmálamaður fyrr og síðar.

Íslenskt einmalts viskí í tunnuvís

Stórfelld skógareyðing

Einhvern tíma hefði verið það saga til næsta bæjar að kvartað væri yfir trjávexti.

Tré eru merkilegar lífverur. Grenitré geta vaxið í 250 ár jafnvel lengur. Þau hafa sett svip sinn á Reykjavík og eiga sinn þátt sinn í að bæta lífsskilyrðin í landinu.

Hlífum trjánum, flugvöllinn má færa um set en trén ekki.

Látið Öskjuhlíð í friði!

Ævitekjur hversu margra meðal launamanna?

Þeir geta þetta hátekjumennirnir að koma sér upp þaki yfir höfuðið, eign sem talin er vera 350 milljóna króna virði. Sennilega eru þetta nálægt því að vera ævitekjur tug venjulegra launamanna.

Á öldinni sem leið jukust þjóðartekjur að verða 50 sinnum meiri í lok 2. aldar miðað við upphaf hennar. Á meðan fjölgaði þjóðinni úr því að vera 100.000 sálir í að vera 300.000. Með öðrum orðum jukust ráðstöfunartekjur um 17 falt miðað við upphaf 20. aldar. En skyldi launajöfnuður hafa aukist á þessum tíma? Sennilega ekki.

Við skulum athuga að á árunum 1995-2007 eða þegar Framsóknarflokkur og SJálfstæðisflokkur voru við völd, jukust skattaálögur um 13% hjá þeim tekjuhóp sem lægstar hafa tekjurnar. Á þeim tíma gumuðu forystumenn þessara stjórnmálaflokka að skattar hefðu lækkað: að meðaltali auðvitað!

 

Eitt dýrasta einbýlishúsið til sölu

Byggðaþróunin

20. öldin er öld fólksflutninga og mikillra þjóðfélagsbreytinga á Íslandi. Landsframleiðslan eykst 50 falt frá upphafi aldarinnar til loka hennar. Á sama tíma fjölgar þjóðinni úr því að vera 100.000 í það að verða 300.000. Svonefndur hagvöxtur verður það mikill að Íslendingar framleiða 50 sinnum meiri verðmæti í lok aldarinnar miðað við upphaf hennar.

Um 1900 er Ísland eitt frumstæðasta land Evrópu, við vorum jafnvel skemmra á veg komin en Albanía, undir lok aldarinnar eitt það auðugasta. En þrátt fyrir mikla auðlegð hefur jöfnuður ekki aukist. Því miður.

Hátekjumenn hafa skarað vel að sinni köku. Þeir halda uppi tveim stjórnmálaflokkum sem báðir vilja halda uppi velferð hátekjumanna. Á vinstri hlið samfélagsins eru núna Samfylking og Vinstri grænir sem vilja aukinn jöfnuð og meiri samneyslu.

Hægri menn hafa viljað byggja upp stóriðju sem nú gleypir um 80% af allri raforkuframleiðslu landsins. Og þeir telja að ekkert bæti betur atvinnulíf en fleiri álbræðslur á völdum stöðum. Aðrir vilja byggja upp fjölbreytt atvinnulíf þar sem unnt er að efla ferðaþjónustu og smærri fyrirtæki.

Byggðastofnun var komið á fót á vegum Framsóknarflokksins fyrir um 40 árum. Á þeim bæ er unnið að mörgu leyti merkilegt starf en því miður virðist vera einblýnt um of á fremur stórkarlalegar lausnir eins og stærri fyrirtæki. Þannig er unnið að styrkja þær byggðir atvinnulega séð þar sem aðstæður eru taldar heppilegar.  

Mér hefur alltaf fundist einkennilegt að ekki hafi skógrækt verið talin vera atvinnuskapandi hjá Byggðastofnun. að er nú svo að unnt er að koma á fót margfalt fleiri störfum tengdri skógrækt en stóriðju. Þegar Kárahnjúkavirkjun og álbræðslan við Reyðarfjörð voru byggð, er talið að hvert starf kostaði um 430 milljónir! Það væri unnt að byggja upp tugi ef ekki hundruði starfa í landinu gegnum skógrækt. Trén vaxa jafnt og þétt og þurfa hvorki kílóvattstundir né fórnir á náttúruperlum eins og fossum og eyðileggingu fagurra fjalladala eins og gerðist ofan Kárahnjúka. Sú virkjun er ein sú groddalegasta sem þekkt er í heiminum og verður að teljast með umdeildari ákvörðunum íslenskra stjórnmálamanna.

Að mörgu leyti var þjóðhagslega hagkvæmt að Byggðastofnun hafði ekki verið komið á fót fyrr. Það hefði t.d. verið kostulegt að sjá álver á Hornströndum til að bjarga mannvistarbyggð þar. Þjóðhagslega hagkvæmara var að íbúarnir hurfu frá þessum örlitlu sveitarbæjum þar sem tún voru það smá að þau væru varla véltæk, hvað þá meir.

Sjálfsagt heldur byggðaþróunin áfram, þær byggðir sem teljast óhagkvæmar verða fámennari og leggjast jafnvel í eyði. En landnýtingin breytist rétt eins og á Hornströndum sem  nú þykja vera eftirsóknar vegna friðsamlegrar útivistar og ferðamennsku.

 

Fundað með „brothættum“ byggðum

Friðaruppeldið er svo mikilvægt

Við erum örfárra þjóða heims sem berum þá lukku að hér hefur aldrei verið innlendur her, nema ef utan er skilinn deild frá Hjálpræðishernum. Vopnaskak er okkur eins fjarlægt eins og unnt er að hugsa sér enda þjóðin verið nánast vopnlaus lengi vel. Með stríðsárunum varð breyting á, ofbeldisdýrkun og vopnaburður þykir allt í einu vera fínt einkum meðal þeirra sem vilja sýna af sér einhver mannalæti.

Við höfum síðan á Sturlungaöld lært að ofbeldi leiðir af sér enn meira ofbeldi, ribbaldahátt eins og þessi hryllilega borgarastyrjöld meðal höfðingja landsins einkenndist af. Friðaruppeldið má væntanlega rekja til klausturslifnaðar þar sem munkarnir og nunnurnar framleiddu heimsbókmenntir í formi Íslendingasagna. Eg hefi alltaf haft það á tilfinningunni að bækur eins og Brennu-Njáls saga sé n.k. áróðursrit fyrir friðaruppeldi og kristilegu líferni.  Þar er sýnt á hversu ofbeldið er fyrirlitlegt og jafnvel allt að því hlægilegt. Oft er vikið að blóðugum bardögum og kímnin brýst víða fram eins og í þessum kafla kemur fram. Berum niður í 158. kafla sögunnar:

„Þenna morgun gekk Kolur Þorsteinsson í borg og skyldi kaupa silfur. Hann hafði mest hæðiyrði við af brennumönnum. Kolur hafði talað margt við frú eina ríka og var mjög í gadda slegið að hann mundi fá hennar og setjast þar.

Þenna hinn sama morgun gekk Kári í borgina. Hann kom þar að er Kolur taldi silfrið. Kári kenndi hann og hljóp að honum með sverð brugðið og hjó á hálsinn en hann taldi silfrið og nefndi tíu höfuðið er það fauk af bolnum“.

Þetta er eitt einkenni Íslendingasagna hversu dauðinn er gerður allt að því broslegur. Kolur var svo hugfanginn að telja silfrið að hann hugar ekki að því að helsti óvinur hans er allt í einu kominn að hjálpa honum inn í eilífðina. Og höfuðið taldi tíunda silfrið. Átti hann kannski eftir að telja 20 til viðbótar?

Friðaruppeldið er eitt mikilvægasta hlutverk okkar sem störfum við uppeldisstörf og fræðslu. Því miður eru margir sem vilja draga okkur niður á eitthvað furðulegasta plan sögunnar t.d. að vera hvatamenn og stuðningsmenn að stríði eins og gerðist fyrir 10 árum. Það voru afglöp sem ekki verða fyrirgefin enda vissu þáverandi ráðamenn hvað þeir voru að gera.

Góðar friðarstundir!

Fagna undirritun vopnaviðskiptasamnings

Ruglingsleg fyrirsögn

Fyrirsögn fréttarinnar er ruglingsleg: „Byrjuðu feril á að blekkja bankann“. Nú er ljóst að blekking getur verið mikilsverður liður í svikum og útnýta sér í hag traustið sem viðkomandi hefur. Þetta gerðu ýmsir athafnamenn í aðdraganda hrunsins, settu fram gyllandi framtíðarsýn fyrirtækja sem þeir stjórnuðu en leyndu bæði hluthafa og lánaveitendur raunverulegu ástandi.

Við lestur fréttarinnar er sagt frá nokkrum ungum mönnum sem komu góðri hugmynd í framkvæmd. Nú hefur hún heldur en ekki undið upp á sig og ungu mennirnir eru nú með pálmann í höndunum með framtíð fyrirtækis síns. Hugmyndin hefur slegið í gegn.

Þeir sem skrifa fréttir verða að forðast villandi fyrirsagnir. Eg taldi fyrst að verið væri að segja frá einhverju glæpsamlegu athæfi þar sem blekkingar og svik komu við sögu en ekki verður ráðið að neitt þannig hafi átt sér stað.

Hlutverk blaðamannsins er vandmeðfarið. Hann verður að hafa í heiðri að fréttin er nánast heilög, hún er einhver staðreynd sem verið er að segja frá og best er að lýsingin sé á sem hlutlægastan hátt. Hins vegar er túlkunin frjáls þar sem hver getur haft sína skoðun sem hann vill og telur vera sannleikanum samkvæmt.

 

Byrjuðu ferilinn á að blekkja bankann