Sekur eða saklaus?

Nú vil eg ekki setja mig í sæti dómara enda hefi eg engar forsendur til þess.

Hins vegar veit eg að fátt hefur riðið meir húsum á Íslandi en uppátæki Sigurjóns og félaga hans í Landsbankanum, prakkarastriks sem nefnt hefur verið Icesave.

Mér skilst það hafi verið hugmynd Sigurjóns til að bregðast við þeim vanda að standa í skilum við himinhá skammtímalán bnkans á ofurlágum vöxtum. Þeir bankastjóranir lánuðu til lengri tíma ýmsum viðskiptavinum sínum á mun hærri vöxtum. En landsbankinn lenti í greiðslupróblemi og þá sprakk blaðran.

Líklega var Landsbankanum eitthvað skárr rekinn en hinir bankarnir og komið hefur í ljós að icesave reikningarnir hafi skilað sér betur en gert var ráð fyrir. Þó lagðist Framsóknarflokkurinn og ólafur Ragnar alveg þversum að samþykkja samningana sem tengdust Icesave. Og það var til þess fallið að grafa undan ríkisstjórn Jöhönnu Sigurðardóttur.

En líklegt þykir mér að þessi ákæra gegn Sigurjóni sé af svipuðum toga og ákúrur gagnvart öðrum bankastjóruma annarra banka sé af svipuðum toga spunnið: að reyna að toga gengi hlutabréf bankans upp á við.

Allir bankastjórnir lentu eða öllu heldur féllu í mjög svipaðri freistni: Að kappkosta að halda gengi hlutabréfa sem hæstu. Nú er spurning hvort Sigurjón hafi brotið af sér. Og ef hann lendir í því að verða dæmdur í tugthús á Kvíabryggju hvet eg landsmenn alla að senda honum nokkra snúða en Sigurjóni þykir snúðar mjög góðir eins og flestum amrískum í morgunverð!

Aldrei reitt jafn hátt til höggs