Var Icesavemálið ofblásið?

Þegar samningarnir um Icesave voru í burðarliðunum var alltaf vitað að útistandandi skuldir gamla Landsbankans voru mjög miklar. Talið var jafnvel að þær stæðu undir öllum skuldbindingunum. Þetta var staðfest núna í haust, sjá Morgunblaðið 6. sept. s.l.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur taldi langhagkvæmast að ganga að samningum við Breta og Hollendinga. Með því væri verið að byggja upp traustið eftir að það varð að engu í bankahruninu. Það er eitt það mikilvægasta í viðskiptum að geta treyst þeim sem við eigum í viðskiptum við. Þannig var áætlað að lánshæfismatið yrði strax okkur hagstæðara frá því að við vorum taldir í svonefndum „ruslflokki“. Þá myndu viðskipta- og vaxtakjör verða okkur hagstæðara fyrir vikið og allt myndi bæta hag íslenska þjóðarbúsins. Því miður sáu ýmsir ævintýramenn íslenskra stjórnmála sér gott tækifæri að grafa undan ríkisstjórn Jóhönnu, Sigmundur Davíð núverandi forsætisráðherra og Ólafur Ragnar. Gripið var til einhverrar mestu herferðar í sögu þjóðarinnar gegn ríkisstjórn og samningar gerðir tortryggilegir. Talað var jafnvel um landráð í þessu sambandi. Nú hefur allt annað komið í ljós, þessi áróðursherferð sem því miður tókst allt of vel hefur reynst okkur ansi dýrt spaug.

Björgvin Guðmundsson viðskiptafræðingur komst að þeirri niðurstöðu að töfin vegna Icesave hafi kostað Íslendinga a.m.k. 60 milljarða. Það eru hátt í 200.000 á hvern Íslending sem áróður Sigmundar Davíðs hefur kostað okkur, um 1.2 milljónir á hverja vísitölufjölskyldu. Nú hefur sami maður sem er mesti auðmaðurinn á Alþingi lofað í aðdraganda kosninga skuldaniðurfellingu og leiðréttingum án þess að séð verði hvernig þau mál verði. Mjög ófullkomnar efnir kosningaloforða hans eru að vísu komnar fram en gagnast allt of fáum.

Ýmsir erlendir fjármálasérfræðingar hafa gagnrýnt Íslendinga töluvert á undanförnum árum. Þeir hafa með ábyrgum hætti bent okkur á að við lítum allt of mikið á skammtímahagsmuni en gleymum okkur að setja fram raunhæfa stefnu til langframa. Sjálfur hefi eg verið sömu skoðunar. Þegar eg átti hlut í fyrirtækjum eins og Atorku, Existu og bönkunum þá fannst mér vera meira virði að setja fram langtímamarkmið. Á meðan voru stjórnendur á ofurlaunum að glímas við skammtímalausnir sem síðar komu í ljós að var að reyna að bjarga því sem bjargað var og að eta fyrirtækin að innan. Við þessu áttum við venjulegir hluthafaor og lífeyrissjóðir engin svör og engin ráð. Nú er hlutir okkar einskis virði.

Þessir stjórnendur settu landsmenn í þessa erfiðu stöðu sem þó ríkisstjórn Jóhönnu kappkostaði að koma okkur sem fyrst út úr. 

Icesave málið mun að öllum líkindum koma þeim í koll sem blésu það upp á sínum tíma. Þeir fóru mikinn og afvegaleiddu þjóðina.

Sú afvegaleið stendur enn yfir. 

Greiða fyrirfram 50 milljarða

Þingskörungurinn Steingrímur J. Sigfússon

Sennilega er Steingrímur einn merkasti þingskörungur þjóðarinnar. Hann hefur þótt stundum beinskeyttur og það ekki að ástæðulausu. Hann tók að sér mjög erfitt hlutverk að endurreisa efnahag þjóðarinnar í samvinnu og samráði við þann aðila sem vinstri menn töldu lengi vel vera n.k. tákn heimskapítalismans, Alþjóða gjaldeyrissjóðsins. En Steingrím má telja real pólitíkus, stjórnmálamanns sem lítur á verkefni samtíðarinnar með raunsæi en ekki þeirri rómantík sem núverandi ríkisstjórn virðist vera dolfollin. Í mjög sanngjörnum ritdómi Ólafs Þ. Harðarsonar prófessors um bók Steingríms er farið yfir sögusviðið. Bein tilvísun í ritdóminn er þessi: http://www.irpa.is/article/view/1232/pdf_301

Steingrímur talaði lengst á haustþingi

Hverjir hugðust græða offjár?

Mál sem þetta er dæmigert fyrir hvernig freistingar geta orðið miklar. Sennilega hefði mátt komast hjá upptöku með því að líma yfir tilekna mynd af þekktri látinni leikkonu til að koma á móts við sjónarmið þeirra hjá ÁTVR sem eru mjög fastir við reglur sem er svo sem skiljanlegt.

Þó svo eg er enginn vinur tóbaks og fíknar þá held eg flestum finnist miður að sjá vörum sem kostað hafa offjár kastað á glæ. Hérna um árið var töluvert um að umframbirgðum af landbúnaðarvörum væri ekið á sorphaug og jarðýta látin aka yfir svo fullvíst væri að kæmi engum mannverum að notum. Töluverðar umræður urðu af og fjölmiðlar gegndu mikilsverðu hlutverki. Spurning er hvort ekki væri unnt að koma þróunarríkjum að gagni með það andvirði þeirra vara sem eytt væri ella.

Á svartan markað í stað förgunar

Er heil brú í þessu?

Samtök atvinnurekenda sleit viðræðum við launþegasamtök þegar óskað var eftir fastri krónutöluhækkun. Þar virtist allt verða vitlaust á þeim bæ yfir þvílíkri ofrausn og bent á að þetta gæti haft hvetjandi áhrif að hækka öll laun gegnum allt kerfið. Í staðinn var boðið upp á 2% hækkun launa sem verður að teljast sérkennilegt að boðið er upp á h.u.b. helming vísitöluhækkunar eins og launþegar geti lifað af einhverjum prósentum.

Núna er verið að hækka töluvert launakjör forstjóra Íbúðalánasjóðs. Eins og staðan er í dag þá ætti ekki að vera grundvöllur fyrir launahækkun á þeim bæ. Og skyldi atvinnurekendum eins og launþegum ekki vera einkennilegt að þetta sé á sama tíma og leysa eigi úr launaþrætu með 2% tilboði!

Það verður að segja eins og er að launþegum og atvinnuleysingjum hefur verið sýnd mikil fyrirlitning gegnum tíðina. Við eigum að lifa á einhverjum prósentum þó hver heilvita maður geri sér grein fyrir því að það eykur ekkin kaupmátt launa.

Allir sem hafa skoðað launa- og kjaramál gegnum tíðina þá erum við með handónýtan gjaldmiðil í hönudunum. Og ástæðan er að við erum ekki nægjanlega tengd helstu viðskiptalöndum okkar. Núna sitjum við uppi með ríkisstjórn sem virðist vera óvenju skilningssljó á staðreyndir. Í Stjórnarráðinu er nú stritað við að koma einhverjum fjárlögum í það horf að formsins vegna verði þau án halla. Það getur verið lofsvert en aðferðin við það er venjulegu fólki ógeðfelld. Þetta á að gerast með gríðarlegum niðurskurði á flestum sviðum en breiðu bökunum verður hlíft. Lækka á skatta og ívilna þeim ríku! Munurinn milli ríkra og snauða verður yfirgengilegur.

Þessi ríkisstjórn er að byggja upp nýtt klíkusamfélag sem verður verkalýð landsins óvinsamlegra en nokkur fyrri ríkisstjórn. 

Hækkuðu laun forstjóra Íbúðalánasjóðs

Skynsamleg ákvörðun

RÚV hefur verið logandi í deilum vegna niðurskurðar. Páll stóð ekki með hagsmuni RÚV né starfsmanna gegn vaxandi ágengni fjandsamlegs ríkisvalds. Í Grikklandi var rekstur ríkisins á opinberum fjölmiðlum hætt og allt gefið einkareknum fjölmiðlum. RÚV var á sömu leið. Páll var hallur undir einkarekstur og stefna hans var í eðli sínu endalaust stríð við starfsmenn RÚV sem og alla þá landsmenn sem vilja RÚV eins og það hefur verið hluti af þjóðarsálinni.

Líklega hefði Páll betur átt að standa með starfsmönnum sínum í glímunni gegn stjórnvöldum og hóta uppsögn ef þessi niðurskurðaráform yrðu ekki endurskoðuð. Páll hefur eins og landshöfðingi undir lok veldis síns verið eins og lús milli stjórnarinnar og Alþingis., í tilfelli Páls milli stjórnarinnar og starfsmanna. Þessar deilur innan stofnunarinnar hefðu aldrei átt að ganga jafn langt og raunin varð.

Einkennilegt er að þessi ríkisstjórn hefur safnað að sér meiri óánægju og tortryggni en efni standa til. Nánast allt er skilið eftir í uppnámi, kannski að hugmyndir stóðu þannig til. 

Útvarpsstjórar hafa langsamlega flestir reynst vel. Þeir hafa verið vel menntaðir og viljað halda hagsmunum RÚV í heiðri: Jónas Þorbergsson, Vilhjálmur Þ. Gíslason, Andrés Björnsson, Markús og Heimir, þeir vildu forðast deilur sem Páll virtist líka.

Páll finnur sér sjálfsagt fljótlega nýtt starf. Hann deilir og drottnar ekki lengur RÚV. Farvell Páll! Hans verður að öllum líkindum ekki saknað.  Hann hefur tekið skynsamlega ákvörðun enda vart öllu lengur vært í starfi.

Páll hættir sem útvarpsstjóri

Á krossgötum

Fámenn þjóð sem býr í afskekktu og harðbýlu landi ber að leita sem nánast samstarfs við nágrannaríkin þar sem menningartengsl, söguleg og viðskiptatengsl hafa ætíð verið mikil. Ekki er ósennilegt að endnanlegur skilnaður við Dani hafi verið nokkuð flausturslegur en um það má lesa í grein eftir Svan Kristjánsson í Skírni vorhefti 2010. Við höfum því miður ekki haft nógu góða stjórn á fjármálunum og margt farið út í vitleysu. Efnahagsstjórnin hefur lengi verið á brauðfótum og þar er helst að kenna að ráðamenn hafa ekki alltaf verið sérlega raunsæir.

 

Utanríkismál ofviða Íslendingum

Þýskan er hljómfagurt mál

Tungumál eru mjög misjöfn. Þau eru misþung, sum er léttara að nema en önnur og sameiginlegt á íslenskan þýskunni að vera með erfiðari málum. En bæði þessi mál eru hljómfögur og má heyra það í söng.

Íslenskan er að öllum líkindum eldri sem bókmál, verður það þegar með ritöld á Íslandi og mótast mjög snemma sem slíkt. Þýskan sem bókmál verður það með Lúther sem var afburða stílisti og þýddi ótalmargt á þýska tungu.

Enskan mótast sem ritmál með klassískum rithöfundum og skáldum sem Shakespeare og þannig má áfram telja. 

Nú þykir mér nokkuð undarlegt að hollenska skuli ekki vera talin vera „ljótara“ tungumál. Hún er málfræðilega séð ekki mjög ólík en framburðurinn er hreint skelfilegur áheyrnar og erfið nema innfæddum. Nú ber að varast að flokka mál eftir því hvort þau séu fögur eða ljót. Þau hafa tengst menningu og sögu þeirra landa þar sem þau eru vaxin úr. Þess má geta að litlu munaði við atkvæðagreiðslu í upphafi bandaríska þingsins þegar ákveðið var hvaða tungumál skyldi vera talað í þinginu. Munaði sárafáum atkvæðum að enskan varð þýskunni vinsælli. Hefðu Bandaríkjamenn tekið sér þýsku í stað ensku hefði „hrognamálið“ orðið enn skelfilegra og sennilega hefði flestum málsmetandi Þjóðverjum fyrr og síðar fallist hendur að heyra þýsku með amerísku tungutaki. Sennilega hefði þeim Gotthe og Schiller verða brugðið og báðir snúið sér við í gröfum sínum að heyra þýskuna talaða með þannig tungutaki. 

 

Er þýska heimsins ljótasta tungumál?

Er Ísland þá í sömu sporum og Úkranía?

Dapurleg er þróun samskipta íslenskra yfirvalda við Evrópusambandið undir leiðsögn Framsóknarflokksins. Svo virðist sem forystusauðir Framsóknar vilji einangrunarstefnu þar sem horfið er frá þeirri stefnu ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur að hefja viðræður við Evrópusambandið. Við fáum engu ráðið, Framsóknarherranir telja sig vera málssvara allrar þjóðarinnar án þess að bera mál sem þetta undir þjóðina.

Spurning er hvort Framsóknarflokkurinn á Íslandi eigi sér systurflokk í Úkraníu. Þar er hliðstæð ákvörðun tekin að vísu undir þungum óskum frá þeim undirförla Pútín sem vill tengja Úkraníu sem mest við hagsmuni Rússlands.

Í báðum löndunum, Íslandi og Úkraníu er ákvörðunin ekki lýðræðisleg. Hún er tekin einhliða án undanfarinna frjálsra kosninga.

Við Íslendingar erum á hraðri leið inn í fasisma. Margt bendir til þess. Við eigum ekki að fá nýja nútímalega stjórnarskrá. Nú er frumkvæðið hjá fyrrum lögfræðiprófessor á eftirlaunum sem vill helst engu breyta. Við fáum ekki að kjósa hvort við viljum tengjast Evrópu nánar. Við fáum ekki nútímaleg náttúruverndarlög þar sem unnt er að koma lögum yfir lögbrjóta. Og við eigum ekki að fara eftir svonenfdri Rammaáætlun þar sem farið er yfir ýmsa kosti varðandi virkjanamöguleika. Núverandi ríkisstjórn vill virkja sem mest og þar með eyðileggja sem mest í íslenskri náttúru þó svo að hún kunni að verða mun verðmætari í þágu ferðaþjónustu en þessari einkennilegu virkjanafísn.

Getur verið að væntingar um fyrirgreiðslur frá álbræðslufurstum séu skynseminni yfirsterkari? Í mörgum löndum þekkjast mútur til stjórnmálamanna sem sýna stórum hagsmunaaðilum einstakan skilning.

Þessir stjórnmálamenn vilja draga úr lýðræðinu og efla vald sitt, m.a. með lögreglu. Þegar Hraunavinir voru handteknir af lögreglu nú í haust vorum við komin ansi nálægt fasisma. Fasismi er skilgreindur m.a. svo að þegar stjórnvöld beita lögreglu gegn andstæðingum sínum án tilefnis, þá er land orðið að fasistaríki. Lýðræðið og mannréttindi eru þá fótum troðið. 

Slíta samningaviðræðum við Úkraínu

Ljóst er að dómsvaldið er sjálfstætt!

Því miður er töluvert um það að ýmiskonar fyrirgreiðsla til skilningsríkra aðila í stjórnkerfinu hefur viðgengist. Oft leiða niðurstöður dómstóla til „ásættanlegra“ niðurstaða hjá þeim sem sætt hafa ákæru og hafa sloppið við vægan dóm eða jafnvel sýknu. Í þessu tilfelli bendir allt til þess að dómstóllinn hafi tekið sjálfstæða ákvörðun og mútur hafi ekki komið við sögu.

Við eigum að vera stolt af þessari dómsniðurstöðu. Hvítflybbamennirnir eru ekki hafnir yfir aðra samborgara þegar þeir hafa framið afbrot, í þessu tilfelli mjög alvarleg lögbrot.

Þessir menn ráku Kaupþingbankann með mjög mikillri léttúð. Að lána einum manni um 46% af öllum útlánum er vægast sagt mjög einkennileg ráðsmennska. og í örvæntingu til að reyna að lappa upp á bankann leiðast þeir út á þessa braut alvarlegra lögbrota!

Þeir eiga sér greinilega ekki neinar málsbætur, lögfræðingarnir verjendurnir þeirra virðast vera rökþrota og virðast ekki finna neina leið í vörninni.

Nú reynir á Hæstarétt. Er hann á jafntraustu siðferðisbjargi byggður og Héraðsdómur Reykjavíkur? Því miður hefur hann ekki alltaf komist að niðurstöðu byggðri á sanngirni og sannleika. 

Eva Joly: Réttlætinu fullnægt

RÚV á rangri leið

Í gærkveldi 13.12. mátti sjá eitthvað það dapurlegasta sem RÚV hefur sýnt. Niðurlæging tveggja kvenna í beinni útsendingu í svonefndum Hraðfréttum sem betur væru nefndar fíflafréttir ber niðurskurðaráætlun ráðamanna á RÚV ekki fagurt merki. Þarna var hæðst bæði að þingmönnunum Katrínu Júlíusdóttur og Freyju Haraldsdóttur sem allir vita er mjög fötluð og þarf mikla aðstoð. Að hæðast að fötlun fólks og lítillækka það er mjög furðulegt og sérstaklega ámælisvert. Að telja að þetta sé fyndið held eg að þurfi að vera á ansi lágu menningarstigi.

Þessar fíflafréttir ættu að vera efst á blaði hvað eigi að strika út. Það er dæmigert að allt sem vel hefur verið gert hjá RÚV á að rífa niður en láta það vera sem einhver þröng hagsmunaklíka vill halda að þjóðinni. Þessi klíka vill bola í burt öllum sem ekki dansa eftir þeim nótum sem þeir vilja. Og allt frelsið á að vera stillt af þessum sjónarmiðum.

Hvað verður næst: Verður Kastljósinu og Speglinum fleygt til að koma að meira af fíflalátum í þágu hagsmunaklíku Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins?

Við skulum huga betur að lýðræðinu. Kannski komst það lengst á ríkisstjórnarárum Jóhönnu. 

Ætlar að skrúfa fyrir Rás 1 og Rás 2