Dáldið sundurlaus ræða

Bjarni reyndi að leika reiðan ræðumann, öskureiðan ræðumann sem taldi ríkisstjórnina hafa mistekist allt.

Fyrst taldi Mosi að Bjarni væri reiður mjög og fremur illa undirbúinn, hann talaði dáldið út og suður, blandaði ólíkum þáttum saman og kom aftur að sama atriðinu. En greinilegt er að hann er inn við beinið maður sem er að öllum líkindum sæmilega sáttur við allt saman og á töluvert undir sér sem hagmunaaðili enda hefur Engeyjarauðurinn reynst ættinni drjúgur.

Annars eru þingmenn stjórnarandstæðinga furðanlega hógværir eins og sviðsljósguðinn Sigmundur Davíð. Hefur oft verið tekið dýpra í árina.

Mosi

Lög og reglur með hliðsjón af fólki

Stöðluð mótmæli?

Annar bragur er á mótmælum við mótmæli í dag en fyrir tæpum tveim árum.  Veturinn 2008-2009 kom fólk saman með potta og pönnur, kökukassa og dollur og barði á hvert með sínu lagi.

Núna er löng röð af eins grænmáluðum olíutunnum fyrir utan þinghúsið og bareflin öllu stórtækari en áður var. Það er eins og þessi mótmæli hafi verið skipulögð af einhverjum sem hefur möguelika á að útvega tómar olíutunnur og vill koma ríkisstjórninni frá.

Ljóst er að mótmælendur eru samankomnir að mótmæla því miskunnarleysi sem bankarnir hafa sýnt gangvart skuldurum. En er ekki verið að mótmæla á röngum stað og hengja bakara fyrir smið?

Af hverju var fjölskyldu Halldórs Ásgrímssonar gefnar að verulegu leyti upp skuldir útgerðarfyrirtækisins? Var sú ákvörðun tekin í Stjórnarráðinu eða Alþingi? Nei aldeilis ekki. Þessi ákvörðun var tekin í bönkunum og einkennist öll af mismunun milli þegnanna.

Því miður hafa bankarnir lent öðru sinni í hendurnar á siðleysingjum sem reka bankana af dómgreindarleysi. Þar ber okkur að mótmæla.

Eru þeir sem komu með grænmáluðu tunnurnar á snærum stjórnarandstæðunnar sem eru að beina reiði mótmælenda fgremur gegn ríkisstjórn en ræningjabælunum bönkunum?

Það skyldi þó ekki vera.

Mosi

Bumbur barðar á Austurvelli

Mótmæli á röngum stað

Skiljanleg er reiði þeirra sem hafa farið illa í samskiptum sínum við bankana. Bönkunum hefur verið stýrt af mikillri óbilgirni og engin miskunn sýnd nema þeim sem skulda nógu mikið eins og útrásarvíkingarnir og braskaranir. Það er ekki rétt að mismuna þegnunum varðandi lán sem verða líklega aldrei greidd.

Á dögunum var sýnt í fréttatímum sjónvarps þar sem hugrökk kona mætti í Landsbankann og krafðist réttlætis í skuldamálum sínum. Þar var hún að mótmæla ranglæti því sem hún hafði verið beitt, á réttum stað á réttum tíma og á réttan hátt.

Þegar þingið var sett núna á dögunum var það mótmælendum til vansa að fleygja eggjum í varnarlaust fólk. Að rúður hafi verið brotnar benda til að þetta hafi að einhverju verið skrílslæti. Mótmæli eiga að vera friðsöm og þeim til sóma sem þeim beita. Þau geta kannski verið hávaðasöm en þau eiga ekki að skaða neinn eða vera neinum óviðkomandi til móðgunar.

Mosi

Girðing um Alþingishúsið

Hvenær var varað við?

Þegar bankarnir buðu gull og græna skóga á sínum tíma, stjórnmálamenn einkum í Framsóknarflokknum og Sjálfstæðisflokknum buðu kjósendum upp á jafnvel 100% lán fyrir kosningarnar 2007. Þá varaði þáverandi stjórnarandstaða við þessu glæfraspili. Þá voru fjölmennt starfslið bankanna upptekið vikum saman að fara í framhaldsskóla landsins, bauð skólanemendum fría penna og ritföng ef þau stofnuðu til eyðslureikninga í bönkunum. Engin skynsemi var í þessu og margir foreldrar hafa orðið undrandi að skólayfirvöld hafi leyft þetta.

Því miður var dansinn kringum gullkálfinn á þessum árum þvílíkur að margir týndu sér í kaupæði og skuldbindingum. Þáverandi stjórnvöld básúnuðu að hér væri svo mikil velsæld á öllum sviðum og að væri allt Framsóknarflokknum og Sjálfstæðisflokknum að þakka. Svo kom í ljós að burðarvirkið var feyskið og fúið og allt fjármálakerfið hrundi til grunna. Það hefur aldrei verið góðs vísir að taka lán til eyðslu. Venjulegt fólk sparar og veitir sér það sem hugurinn girnist þegar til er fyrir því.

 Varla er farið í búð til að kaupa einfalt raftæki eins og t.d. ódýrasta farsíma sem til er á markaðnum að ekki sé boðið upp á raðgreiðslur! Sjálfur er eg svo gamaldags að ef mig langar til að kaupa jafnvel dýran hlut eins og bíl, þá safna eg fyrir honum og staðgreiði hann. Með því kaupi eg hlutinn á sem hagkvæmastan hátt og fæ jafnvel staðgreiðsluafslátt og kannski einhver fríðindi með.

Langtímaáætlanir hafa því miður ekki verið mikið uppi á pallborðinu. Þar er allt of oft verið að horfa í skammtímasjónarmið sem oft reynast vera röng.

Undir lok fréttarinnar kemur fram að árið 2008 voru húsnæðislán 217% af framleiðslu þjóðarinnar. Hver skyldi bera ábyrgðina á þeirri vitleysu? Þar brugðust bankarnir, þar brást ríkisstjórnin, Fjármálaeftirlitið og Seðlabankinn. Allir virtust vera steinsofandi með sjálfan hagfræðinginn í brúnni á þjóðarskútunni.

Mosi

Ríkisstjórnin var vöruð við

Þörf á nýrri rannsókn

Með bankahruninu voru bankarnir rændir, - innan frá. Eftir bankahrunið varð í raun aftur bankarán framið og að þessu sinni í þeirri ringulreið sem ríkti. Stjórnvöld voru undir gríðarlegum þrýsting Breta og Hollendinga vegna Icesavehneykslisins og þá kemur þrýstingur frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum að þaðan er engrar aðstoðar að vænta nema farið sé eftir forskrift hans.

Bönkunum í dag er stýrt meira og minna eftir ekki minni græðgisvæðingu og var upphaflega við einkavæðingu þeirra. Baqnkarnir hafa ekki sýnt minnstu vægðar gagnvart einstaklin gum og fyrirtækjum, ótalaðilar hafa orðið gjaldþrota eftir harðneskjulegar innheimtuaðgerðir í stað þess að sýna skuldurum skilning í erfiðri stöðu. Lengja hefði mátt í lánum og gera greiðslubyrði viðráðanlegri auk þess að takmarka mætti hækkun höfuðstóls.

Ein hliðin á þessu yngra bankaráni er ráðstöfun eigna bankanna. Bankarnir hafa yfirtekið eignir sem sumum hverjum hafa verið ráðstafað til valdra aðila tengdum bönkunum. Þannig hafa fyrirtæki verið keyrð í gjaldþrot eins og t.d. almenningshlutafélaginu Atorku og eignum fyrirtækisins ráðstafað til kröfuhafa. Nú fær erlent braskfyrirtæki Magma umráð yfir orkulindum landsmanna sem áður voru í eigu lífeyrissjóða og einstaklinga sem töpuðu öllu hlutafé sínu. Nýlegt dæmi er plastverksmiðjan Sigurplast í Mosfellsbæ sem var þröngvað í gjaldþrot. Sagt er að viðkomandi banki hyggist halda starfseminni áfram en fela öðrum rekstraraðila fyrirtækið til afhendingar. Sama má segja um hluta frístundabyggðar, jarðar í Borgarfirði sem hagsmunafélag frístundahúsa á jörðinni gerði bankanum tilboð um að kaupa. Bankinn seldi öðrum jörðina sem hyggst hafa eins mikið fyrir snúð sinn og mögulegt er með því að selja sem mest af lóðum.

Siðferði bankanna virðist vera öðru vísi en það venjulega siðferði sem venjulegt fólk er meðvitað um.

Allt bendir til þess að þörf sé á nýrri rannsókn: hvernig bönkunum hefur verið stýrt eftir hrunið og hvernig bankarnir hafa orðið að því sísvanga skrýmsli sem þeir hafa orðið. Ofurlaun virðast halda áfram í bönkunum, öllum venjulegum Íslendingum, launafólki. lífeyrisþegum og fyrrum hlutabréfaeigendum sem töpuðu öllu sínu að ekki sé gleymt öllum þeim sem sitja uppi með ofurskuldir sem mörgum hafa reynst allt of þungbærar.

Þór Saari ætti að beita sér fyrir því á sem breiðustum grunni á þingi að ný rannsóknarnefnd verði skipuð með það fyrir augum að rannsaka yngra bankaránið!

Mosi

Auðmenn græða á uppboðum

Fjárframlög sem mætti strika út

Íslendingar eiga að hafa friðsamleg samskipti við allar þjóðir sem vilja stuðla að friði og frelsi í heiminum. Þegar spara þarf eiga fjárframlög sem þessi að strikast út. Nú þarf víða að færa niður fjárframlög til heilbrigðis- og menntamála allverulega sums staðar og má varla draga úr þeirri þjónustu sem velferðarríkið þarf að kosta til.

Natóið verður að bíða betri tíðar enda standa önnur aðildarríki mun  betur en við. Við höfum ekki efni á þessu, alla vega ekki eins og á stendur.

Þessi aukning er til komin vegna bygginga nýrra aðalstöðva í Brussel! Hvað kemur okkur það við? Er gamla byggingin ekki nógu góð? Eigum við ekki nóg með okkar mál hvað þá að skipta okkur af einhverri húsbyggingu erlendis?

Treysti Steingrími J. að strika fjárframlög til Nató út og vera fljótan að því!

Mosi

Framlag til NATO hækkar

Villta vestrið eða skynsamlegar reglur?

Utanvegaakstur hefur verið stundaður allt of lengi á Íslandi. Víða má sjá hræðileg svöðusár á gróðri og má t.d. benda mjög ljót hjólför eftir jeppa við Mógil sunnan við Dómadalsháls innarlega á Dómadalsleið á leiðinni inn í Landmannalaugar. Þar var einhver stórhuga jeppamaður að prófa fyrir um hálfri öld hversu langt hann kæmist upp brekkuna á nýja jeppanum sínum. Þessi hræðilegu för eru enn í dag mjög áberandi og skera í augu þrátt fyrir að langt er liðið frá glæfraför böðulsins.

Boð og bönn eiga ekkert að minna á eitthvað hræðilegt. Sanngjarnar og skynsamar reglur sem verður fylgt eftir eru nauðsynlegar. Jeppamenn verða að sætta sig við að þeir mega ekki allt. Af hverju minnast þeir sem vilja hafa helst algjört frelsi í þessum málum aldrei á mun strangari reglur um akstur vélknúinna farartækja í þjóðgörðum eins og t.d. í Bandaríkjunum. Þar fer enginn akandi inn í þjóðgarðana þó stórir og víðlendir séu, heldur verða að leggja bílum sínum á stæðum og fara áfram með rútum. Hvergi nokkurs staðar hjá venjulegu fólki í Evrópu eru jeppar notaðir hvers dags. Það er helst á erfiðum vegum í Ölpunum og skógum en aðeins skógarverðir og veiðimenn mega aka þar um.

Þeir sem vilja hafa helst engar reglur t.d. svonefndir „slóðavinir“ sem nú beita sér fyrir að grafa undan utanvegaakstri í Vonarskarði virðast gleyma því að það er fjöldi fólks sem vill ekki fara á vélknúnum farartækjum um afskekkta friðsæla fjalladali eins og Vonarskarð. Þetta fólk ferðast annað hvort fótgangandi eða á hestum og vill leggja á sig mikla fyrirhöfn að komast í tært fjallaloftið þar sem engin vélknúin faratæki spilla kyrrðinni. Þetta eru mjög eftirsótt og mikil gæði sem ber að halda í en „slóðavinir“ telja sig vita betur.

Þá er mjög mikil þörf á að yfirvöld athugi með reglur um þá aðila sem hyggjast hafa hálendið að athafnasvæði sínu í atvinnuskyni. Hvernig er fyrirkomulag með leyfisrekstur slíkrar forréttingar? Er ekki slík starfsemi eftirlitsskyld t.d. vegna öryggis og tryggingamála? Ef viðskiptavinur slíks fyrirtækis slasast hver er réttarstaða viðkomandi?

Það er oft svo að ýmsir vilja sjá skjóttekinn gróða en hafa öll þessi eftirlitsmál eins og þekktist í villta vestrinu. Það er ekki til fyrirmyndar og er ekki til að bæta réttarríkið. Því miður.

Mosi

 

Mótmæla reglum um þjóðgarðinn