Greiðum betur götu ferðamanna!

Fyrir nokkru var í fréttum að tveir ráðherrar, bæjarstjóri og nokkrir aðrir mættu með skóflur sínar og tilefnið var að taka fyrstu skóflustungurnar fyrir nýju álveri við Helguvík á Suðurnesjum! Þetta var í alla staði mjög kátlegt og undarlegt að ráðamenn skuli hafa sig út í svona furðulegt athæfi eins og stóriðjan hefði þá með öllu í vasanum.

Vestur við Djúpalónssand yst á Snæfellsnesi voru byggð nokkur almenningssalerni fyrir nokkrum árum. Vegna einhverra tæknilegra annmarka virðast þau aldrei hafa verið tekin í notkun! Á dögunum var eg ásamt fleirum íslenskum leiðsögumönnum á ferð með skipsfarþega um Snæfellsnes. Meðalstórt skemmtiferðaskip kom í Grundarfjörð og fóru alls 10 hópferðabílar þaðan  í skoðunarferð umhverfis Snæfellsnesið. Á þrem stöðum var gerður stuttur stans: við Búðir þar sem kirkjan var opnuð og margir gengu niður í fjöruna í mjög fögru veðri. Þar var dvalið í hálftíma. Þá var ekið til Arnarstapa og gengið frá höfninni meðfram fuglabjörgunum að Gatkletti og þvert yfir grundirnar framhjá Bárði Snæfellsás, minnismerkið fallega á Arnarstapa. Þar var lengsta viðdvölin eða heill klukkutími og tekið var fram á upplýsingablaði fyrir okkur leiðsögumennina að þar væri einasti möguleikinn fyrir gestina okkar til að komast í hreinlætisaðstöðu! Eðlilega voru langar biðraðir við þær örfáu salernisskálar sem buðust á Arnarstapa. Ekki væri gott að segja hvernig unnt væri að taka á móti farþegum skemmtiferðaskipa á Snæfellsnesi ef húsráðendur í ferðaþjónustunni á Arnarstapa hefðu lokað á þessa sjálfsögðu þjónustu.

Við  Djúpalónssand var stansað einnig í hálftíma og þar blasir þessi fína hreinlætisaðstaða við bílastæðið en með óvirk! Nú er Djúpalónssandur innan þjóðgarðsins á Snæfellsnesi og ættu því þessi mál að vera í nokkrum forgangi.

Hvort skyldi vera meira forgangsmál hjá ráðamönnum þjóðarinnar að greiða götu ferðamanna eða álbræðslumanna? Svo virðist sem ráðherrar og aðrir rjúki upp milli handa og fóta ef einhverjum dettur álbræðsla í hug og mæti þá gjarnan með skóflur sínar. Mættu ráðmenn vera duglegri að mæta þegar taka þarf hendi á svona smámálum.

Fyrir langt löngu þegar ströng viðurlög voru við jafnvel smáyfirsjónum á Íslandi þá voru oft aftökur árlegt brauð. Böðullinn var stundum gamall og sjónlaus, stundum var notast við gamla og bitlausa öxi. Af þessu tilefni samþykkti Öxarárþing á Þingvelli 1602 að útvega bæði nýja öxi og yngri böðul til að klaufalegar aftökur yrðu ekki til að landið yrði ekki að spotti erlendis!

Að sinna brýnustu þörfum ferðafólks á Íslandi ættu að verða forgangsverkefni íslenskra stjórnvalda. Því mættu álbræðslur og önnur stórmengandi starfsemi bíða uns búið væri að bæta aðstöðu allra þeirra sem sinna þurfa skyndiþörfum sínum á ferðum sínum um landið.

Kannski að ef einhverjum dellumönnum dytti í hug að byggja álbræðslu á Snæfellsnesi. Ætli vissir ráðmenn væru þá jafnfljótir að hlaupa til með skóflurnar sínar og á dögunum við Helguvík?

Mosi