Góðar fyrirmyndir

Eftir þessa löngu þulu finnst mér skorta á að vísa til þeirra siðareglna (Codex ethicus) sem allir lögmenn ættu að hafa í heiðri. Sú skylda er lögð á lögmenn að sinna störfum sínum af nærgætni og með réttlæti í huga. Þegar lögmenn sýna af sér háttsemi að vaki tortryggni, t.d. að leggjast gegn samvinnu að upplýsa mál, þá er auðvitað ekki von á góðu. Er mögulegt að rannsóknaraðili gruni lögmann um græsku og jafnvel hlutdeildarbrot?

Örn Clausen hæstaréttarlögmaður var þekktur sem afburða verjandi margra þeirra sem voru í þeirri stöðu að koma sér í slæm vandræði í samfélaginu og þar með vitlausu megin við lögin. Oft þurfti hann að leiðrétta ranghugmyndir skjólstæðinga sinna sem stundum vildu grípa til ótrúlegra málsbóta sem Erfni leist ekkert á. Átti Örn því oft frumkvæði að sá grunaði og ákærði játaði á sig sakir og „síðan krefjumst við vægustu refsingar“. Örn átti með þessu góðan þátt í að einfalda sakamál enda engar aðrar haldbærar varnir til sem leiddu til sýknu.

Töluvert ber á að verjendur þeirra sem komu við sögu spillingar og bankahrunsins vilji teygja sig ansi langt í vörn sinni. Mættu þeir taka sér Örn Clausen sér til fyrirmyndar í þeim efnum.

Vel kann að vera að ungir lögfræðingar séu fullbaráttuglaðir, vænti þess að ná betri árangri en er augljóst. Alltaf er meðalhófsreglan sem menn ættu að hafa í huga og að rétt sé að reyna að finna góða lendingu í þessum oft mjög snúnu og erfiðu málum.

Góðar stundir.

Hlerað fyrir og eftir yfirheyrslu