Vandræðaleg og rándýr leið

Augljóst er að allt annar Bjarni situr nú fyrir svörum en sá sami Bjarni í vor sem taldi kosningaloforð Sigmundar Davíðs vera brött og erfið til efnda rétt eins og fugl í skógi. Nú situr hann í sömu loforðasúpu og Sigmundur, stýrir langerfiðasta og óvinsælasta ráðuneytinu þar sem allt gengur á að afla ríkinu sem mestra tekna og draga sem mest úr útgjöldum.

Ekki er ólíklegt að þessi leið leiði til aukinnar dýrtíðar sem ekki er til að bæta hag þeirra sem skulda fremur en lágtekjufólks sem má ekki við meiri dýrtíð en verið hefur.

Broskarlastjórnin er komin í annan þátt leikritsins mikla sem Sigmundur Davíð er aðalhöfundurinn að. Bjarni fær að glíma við langerfiðustu málin meðan Sigmundur Davíð baðar sig í ímyndaðri frægðarsól kosningaloforða sem ótalmargar nefndir Sigmundar hafa verið að leita grubblandi hvernig unnt er að efna kosningaloforðin. Í ljós hefur komið að með bjartýsnustu mönnum hefur ekki tekist þrátt fyrir heilan her af nefndarfólki verið fundin fær leið nema gegnum ríkissjóð. Ljóst er að þessi dæmalausu kosningaloforð eiga eftir að draga slæman dilk á eftir sér sem kemur að öllum líkindum verst niður á láglaunafólki og þeim sem síst skyldi. En kannski þeim fóstbræðrum standi á sama, aðeins að auðmenn og braskarar fái að vera í friði fyrir skattheimtumönnum og saksóknurum.

Mér finnst leikritið fram að þessu hafa verið fremur klént, persónur og leikendur hefðu mátt útlista betur. Mér finnst kannski sýningin verðskulda eins og hálfa stjörnu að hætti Jóns Viðars leiklistagagnrýnenda. Og kannski aðra fyrir hvað þeim báðum hefur tekist að setja á svið einhverja mestu blekkingu sem sést hefur á síðari árum sem því mkiður allt of margir hafa tekið sem góða og gilda vöru.  

Bjarni: Viðbrögð í samfélaginu jákvæð