Vatnalögin frá 1923 reyndust vel

Mikil framsýni var á sínum tíma með setningu Vatnalaganna á sínum tíma. Eitt af síðustu verkem Davíðs Oddssonar sem forsætisráðherra var undirbúningur róttækra breytinga á góðu fyrirkomulagi. Nýju Vatnalögin voru umdeild og sérstaklega fyrir það, að þau voru klæðskerasniðin fyrir einkavæðingu vatnsréttinda sem mátti ganga kaupum og sölum. Gömlu Vatnalögin byggðust á þeirri fornu venju, að vatnið sé almenningseign og má rekja þá stöðu allt aftur til gömlu lögbókanna, Járnsíðu og Jónsbókar og jafnvel Grágásar sem er safn landslaga frá Þjóðveldisöld. Þessi réttur er enn grundvöllur að germönskum rétti.

Vatnalögin 2006 byggðust á allt öðrum grunni þar sem gullgrafarahugsunarháttur skyldi vera allsráðandi. Þetta ár var mikið um að vera hjá útrásarliðinu, allt var keypt sem falt var og reynt að koma ár sinni betur fyrir borð og helst á kostnað þeirra sem vöruðu sig ekki á tálum og svikráðum þeirra þegar þeir voru að grafa undan bankakerfinu og öllu fjármálalífinu.

Það ber að fagna því að þessi ólög frá 2006 verði afmáð en góður og sígildur lagabálkur innleiddur að nýju. Vatnið er okkur öllum lífsnauðsyn sem við verðum að fara vel með og varðveita. Það á ekki að geta orðið að féþúfu gróðamanna og braskara.

Mosi

Vatnalögin frá 1923 endurvakin