Þjófaræði var á Íslandi

Á dögunum kynnti einn kunningi minn mér nýtt hugtak: Þjófaræði sem er n.k. þýðing á erlenda hugtakinu „Krimokratie“. Fyrri liðurinn vísar á háttsemi sem varðar við refsilög en þjófnaður er eitt elsta fyrirbæri sem tengist háttsemi sem varðar refsiábyrgð. Með þessu hugtaki er því átt við að þjófar og aðrir álíka misyndismenn ráði þjóðfélaginu en ekki meirihluti þings eða meirihluti þegnanna sem sem vilja sýna af sér heiðarleika og árverkn i í störfum sínum öllum þar sem ekki er gert neitt á kostnað annarra.

Á undanförnum árum á tímum hinnar frjálsu óheftrar einkavæðingar voru nokkrir tugir fjárglæframanna nánast ofvirkir í íslensku samfélagi. Þeim var hampað og þeir voru dýrkaðir enda sáu margir ofsjónum yfir óvenjulegri snilld þeirra að komast í álnir. En síðar kom í ljós að þeir voru að höndla með eigur almennings, lífeyrissjóða og grunlausra smáhluthafa sem freistuðust að leggja sparifé sitt í hlutabréfakaup ýmissa forréttinga.

Nú hefur þjófaræðið verið upprætt að mestu. Enn sprikla sumir þeirra eins og þeir sem juku hlutafé í almenningshlutafé einu um 50 milljarða án þess að ein einasta króna var greidd inn í félagið! En það er fremur spurni9ng um hvenær fremur en hvort slíkir fjárglæframenn komast upp með svona blekkingar og svik.

Tími stóru uppgjöranna er upprunninn. Nú skulu þeir sem stóðu sig að svikum og prettum standa reikningsskap gjörða sinna frammi fyrir guði og mönnum.

Mosi

Reikningar bankanna þriggja rannsakaðir

Athugasemdir

[Vendetta, 11.12.2010 kl. 20:14]

Trúir þú því sjálfur, að þessir þjófar verði nokkurn tíma sóttir til saka? Þetta hljómar í mínum eyrum eins og óskhyggja.

[Einar Björn Bjarnason, 11.12.2010 kl. 22:36]

Það kemur fyrir í öðrum löndum - Vendetta. Ef önnur lönd geta þetta, þá getum við það einnig.

• PWC - þarf klárlega að taka það fyrirtæki í karphúsið. Hvernig væri, að hjóla í alþjóða fyrirtækið. Hugsa stór og fara fram á milljarð dollara í bætur. Auðvitað fangelsisdóma yfir þeim sem unnu að þessu hérlendis sbr. uppgjör Landsbanka og Glitnis.
• Seðlabanki Íslands - en hann heimilaði í reynd umfangsmikil bókhalds svik þegar hann heimilaði skráningu gengistryggrða lána sem erlend gjaldeyrislán. Þ.e. ekki minna brot en brot starfsm. PWC.

• Þetta litast af sterkri meðvirkni starfsm. PWC og starfsm. SÍ með bönkunum.

Kv.

[Ólafur Ingi Hrólfsson, 12.12.2010 kl. 05:48]

Var það ekki núverandi aðal Seðlabankastjóri sem hannaði peningamálastefnu bankans sem er fylgt enn þann dag í dag?

Það væri fróðlegt að vita hve víðtæk hönnun hans var varðandi starfsreglur bankans og viðskiptabankanna.

[Vendetta, 12.12.2010 kl. 14:02]

"Ef önnur lönd geta þetta, þá getum við það einnig."

Já, Einar, ég veit að við getum það, en gerum við það?

[Einar Björn Bjarnason, 12.12.2010 kl. 17:05]

Enginn veit framtíðina. Hana sköpum við á hverjum degi, í því sem við gerum og framkvæmum. Þ.e. þá okkar verk sem hér búum, að tryggja að svo verði.

Kv.

[Guðjón Sigþór Jensson, 12.12.2010 kl. 17:08]

Þakka fjörugar umræður.

Svonefnd „hvítflibbabrot“ hafa ætíð verið erfið viðfangs. Auk þess eru þeir sem eru loðnir um lófana líklegir til að fá bestu lögfræðingana til starfa við að finna smugur til að sleppa við refsingu.

Nú vil eg taka skýrt fram að ekki er eg refsiglaður maður. En hvernig ber okkur að takast á við þennan mikla vanda? Nú er í kristilegu samfélagi og sjálfsagt vonanadi fleirum að iðrunin er nauðsynlegur undanfari fyrirgefningar. Öðru vísi getum við ekki tekist á við refsilækkandi ástæður. Sá sem iðrast og reynir að bæta fyrir afglöp sín er meiri maður ef hann tekur sjálfur frumkvæðið í sínar hendur.

Margir kannast við aðalpersónuna í skáldsögu franska rithöfundarins Victor Hugo Les Miserablés. Hann lendir í mjög erfiðiri nauðuingarvinnu í grjótnámu sem refsing fyrir að stela brauðhleif. Honum tekst að strjúka og nýtur gistivináttu prests nokkurs. Aðalpersónan launar velgjörðarmanni sínum með því að nema í skjóli nætur öll þau verðmæti í húsinu sem hann kemst yfir og lætur sig hverfa. Hann er handtekinn af lögreglumönnum sem færir hann til prestsins og vilja fá staðfestingu fyrir að þýfið sé frá honum komið. Presturinn sér aumur á fanganum og kveðst hafa gefið honum verðmætin enda gerði hann sér ljóst að ekkert fagurt biði fangans!

Nú verður breyting í sálarlífi fangans sem nú er frjáls maður. Hann ákveður að helga lífi sínu einungis sem kemur samfélaginu að gagni. Hann nýtur mikilla vinsælda, kemst í álnir og er kosinn til trúnaðarstarfa í bænum þar sem hann býr. En nú kemur lögreglustjóri sá sem fannst alltaf kyndugt að fangi einn sem hann taldi hafa sloppið fyrir tilviljun frá réttlátri refsingu, í borgina og finnur fangann fyrrverandi!

Verður söguþráðurinn ekki rakinn nánar en í skáldsögu þessari er feykimikill boðskapur sem ennn á brýnt erindi, jafnvel inn í íslenskt nútímasamfélag.

Mosi