Fleiri stoðir undir fyrri vitneskju

„Þá átu menn hrafna og melrakka, og mörg óátan ill var etin, en sumir drepa gamalmenni og ómaga og hrinda fyrir hamra. Þá sultu margir til bana, en sumir lögðust út til að stela og urðu fyrir það sekir og drepnir“ (Landnáma).

Fleiri fornrit segja frá harðindum, t.d. Njáls-saga. Stuldurinn í Kirkjubæ er afleiðing þessara erfiðleika til lands og sjávar. Allsvakaleg lýsing er í Svaða þætti og Arnórs kerlinganefs þar sem skagfirskur bóndi, Svaði á Svaðastöðum hafi stefnt mörgum fátækum mönnum og neytt þá að taka mikla og djúpa gröf. Þá lét hann drepa þá alla og urða í gröfinni. Minnir þetta á verstu níðingsverk sem unnin hafa verið oft í styrjöldum.

Harðæri voru mikil hérlendis á árunum 970-990. Undir lok 12. aldar gengu harðindi um Norðurálfu og hér á landi varð einnig mikil óáran. Herma annálar frá að 1192 hafi um 2400 manns dáið í Norðlendingafjórðungi frá veturnóttum til fardag. Heimild: Íslenska þjóðveldið eftir Björn Þorsteinsson, Reykjavík: Heimskringla, 1953, bls. 146 og áfram.

Sagan er ákaflega forvitnileg og ber að fagna þegar ný sjónarmið koma til sögunnar til að styðja fyrri vitneskju.

Mosi

Fornritin góð heimild um veður

Athugasemdir

[Kristinn Pétursson, 10.3.2010 kl. 02:20]

Skin og skúrir í den - eins og nú...