Landsins mesta klúður

Sú var tíðin þegar íslenskir fiskimenn hrundu árabátum sínum til sjávar að þeir skiptu aflanum bróðurlega milli sín í lok veiðiferðar. Hver áhafnarmeðlimur fékk sinn hlut og auk þess fékk eigandi báts og veiðarfæra sinn aflahlut auk þess sem formaður áhafnarinnar fékk sérstaka formannsþóknun sem aflauppbót.

Nú er allt í einu upprunnin kynslóð sem byrjar á því að skipta aflanum milli sín áður en ákveðið er að fara í róður og fer fjarri að bróðurlega né systurlega sé jafn skipt milli manna. Þetta minnir nokkuð á fyrstu skopmyndir frá upphafi 19. aldar þegar evrópskir valdamenn voru sýndir skipta gírugir Evrópu á milli sín. Hverjum dytti í hug að skera sér væna sneið af jólagæsinni jafnvel áður en gæsarunginn hefur skriðið úr egginu?

Skyldi það vera mjög flókið fyrir þessa nýmóðins Bakkabræður að skilja hvers vegna öll þjóðin gapir af undrun?

Mosa finnst það sjálfsagt mál að þeir sem koma að þessu landsins mesta klúðri segi alvarlega af sér, axli ábyrgð áður en þeir verði að athlægi meðal siðaðs fólks.

Góðar hugmyndir um útrás íslenskrar þekkingar og reynslu á jarðhita, hefur beðið mikið tjón vegna fljótfærni og heimsku þeirra sem málið varðar.

Nú er þetta eins og barnaspilinu sígilda: aftur á heimareit og byrja upp á nýtt!! En auðvitað á réttum forsendum!

Mosi 

 

Björn Ingi: Kauprétturinn var mistök

Athugasemdir

[Haraldur Haraldsson, 11.10.2007 kl. 00:13]

Góð samlikinng og ekkert ofmælt/Halli Gamli