Rándýr sýndarmennska

Einn furðulegasti arfur frá fornöld eru konungdæmin. Áður fyrr voru kóngar einvaldsherrar og fóru í stríð bæði við þegna sína og aðra þegar þeim fannst ástæða til. Danskir kóngar voru einstaklega áhugasamir um stríðshald og töpuðu yfirleitt hverju einasta stríði sem þeir tóku þátt í, því síðasta 1864 gegn Prússum. Með Kristjáni 9. báru kóngar þessir þá gæfu að halda þjóðum sínum utan við stríðsbrölt.

Karl Gústaf er vonandi  síðasti kóngurinn í Svíþjóð. Hann er að öllum líkindum sá umdeildasti fyrir pukurslega framkomu þegar hann sýndi af sér óafsakanlega og vægast sagt mjög „ófína“ framkomu. Og nú eru liðin 40 ár frá því hann tók við konungdómi. Er hann borubrattur og vill halda áfram að sitja í konungssessi meðan heilsa leyfir. Sennilega er að vera kóngur eitt leiðinlegasta og löðurmannslegasta „starf“ sem hugsast getur.

Þó svo við íslendingar séum lausir við konungdóm, þá sitjum við uppi með forseta sem er hálfgerður kóngur með sinni framkomu. Hann hefur átt mikinn þátt í að móta stjórnmálin á síðustu árum og hefur gert embætti sitt að einu harðsvíraðsta valdagreni landsins. Og hann gengst fyrir því. Tvívegis greip hann fram fyrir hendurnar á ríkisstjórn landsins sem vildi leysa deilumál við Breta og Hollendinga með samningum. Upp var blásinn einhver furðulegasti belgingur sem var verri en nokkurt óveður sem gengið hefur um landið fyrr og síðar. Og þetta mál var dregið niður í einhvern tilfinningaríkan táradal svo sem flestir mættu gangast blekkingunni á hönd.

Nú hefur komið í ljós að allar Icesaveskuldirnar hafa verið greiddar upp og bæði þjóð og þing er laust undan okinu. En þetta reyndist okkur afardýrt spaug og hefur verið reiknað að við hefðum getað sparað okkur tugi milljarða ef ekki hundruði hefði þessi ranga ákvörðun ekki verið tekin. Og við hefðum getað komið þessum frægu atvinnulífshjólum fyrr af stað, unnið fyrr á atvinnuleysinu og þar fram eftir götunum. En það mátti ekki vegna samkomulags forseta og núverandi forsætisráðherra.

Rétt eins og Karl Gústaf þá er Bessastaðabóndinn íslenskum þjóðarbúskap dýr. Hann er meira að segja okkur rándýr. 

Vigdís Finnbogadóttir var farsæl í störfum sínum sem forseti íslenska lýðveldisins. Hún forðaðist öll óþarfa útgjöld og bruðl í rekstir embættisins sem og að taka skynsamlegar ákvarðanir sem ekki voru þess eðlis að kljúfa þjóðina í tvær fylkingar. 

 

Konungur í fjörutíu ár